دکتر نادر مطلبی زادهجمع جزء 0 تومان
فهرست «بازیگرانی که عمل افزایش قد انجام دادهاند» با تأیید رسمی بسیار کوتاه است. تنها موردی که در رسانهٔ جریاناصلی صراحتاً با گفتوگوی مستقیم و جزئیات پزشکی تأیید شده، ریچ روتلا (Rich Rotella) است؛ بازیگری که در سال ۲۰۲۲ جراحی طولانیسازی اندام انجام داد و دربارهٔ آن در گفتوگو با People توضیح داد. او هدف خود را بهبود شانس کاری در هالیوود عنوان کرد و روند دردناک و چندماههٔ بازتوانی را شرح داد.
چرا نامهای مشهورِ بیشتری نمیبینید؟
دلایل روشن است.
-
محرمانگی پزشکی و قراردادهای عدمافشا.
-
ریسکهای بالینی و اجتماعی این عمل که باعث میشود بسیاری از چهرهها موضوع را علنی نکنند.
-
بازار شایعات. نامهای زیادی در شبکههای اجتماعی مطرح میشوند، اما بدون سند معتبر. سیاست منطقی: تا وقتی خود فرد یا منبع معتبر پزشکی و خبری جزئیات را رسماً اعلام نکرده، نام بردن از او مصداق شایعه است و باید کنار گذاشته شود.
یک مورد مستند: ریچ روتلا
-
هویت و پیشه: بازیگر.
-
انگیزه: بهگفتهٔ خودش، کنار گذاشتهشدن از نقشهای اصلی بهدلیل قد.
-
اقدام: جراحی طولانیسازی پا با هدف افزودن حدود ۷–۸ سانتیمتر.
-
بیان عمومی: مصاحبهٔ تأییدشده، تشریح مسیر درمان، درد، و بازتوانی.
رسانههای دیگر هم این روایت را بازنشر کردهاند، اما منبع اولیه همان گزارش People است. برخی خروجیها نیز به حواشی ویدئویی او پرداختهاند.
زمینهٔ بزرگتر: جراحی افزایش قد چیست؟
پس از بستهشدن صفحات رشد، تنها راهِ افزودن سانتیمتر واقعی در قد، طولانیسازی اندام است. مکانیزم: برش کمانرژی استخوان ران یا ساق، سپس کشش تدریجی حدود ۱ میلیمتر در روز تا طول هدف، و بعد فاز تثبیت تا جوشخوردن. ابزار میتواند قاب حلقهای خارجی، روشهای ترکیبی روی میخ، یا میخهای داخلاستخوانیِ قابلطولدهی باشد. این فرایند ماهها طول میکشد و بدون فیزیوتراپی ساختاریافته، ریسک سفتی مفصل، انحراف محور و درد مزمن بالا میرود. مرورهای علمی و گزارشهای بالینی، همین چارچوب را توصیف میکنند.
ریسکها و هشدارهای بهروز
نظام سلامت انگلستان در سپتامبر ۲۰۲۵ هشدار عمومی داد که جراحی افزایش قد برای مقاصد زیبایی «بسیار دردناک» است، دورهٔ نقاهت طولانی دارد و با عوارض جدی مانند عفونت، آسیب عصبی، نابرابری طول، و حتی ناتوانی پایدار همراه است؛ این روش برای موارد پزشکی توسعه یافته و نباید بهسادگی برای زیبایی پیگیری شود.
چرا بازیگران ممکن است به این عمل فکر کنند؟
-
تقاضای نقش: برخی ژانرها و دپارتمانهای انتخاب بازیگر، قد را بهعنوان یکی از شاخصهای تیپ نقشی لحاظ میکنند.
-
الگوریتمهای تصویرسازی: در پوسترها و قاببندیها، نسبتهای بدنی روی برداشت مخاطب اثر میگذارد.
-
رقابت فشرده: فشار بازار کار ممکن است افراد را به مداخلات پرریسک سوق دهد.
این انگیزهها واقعیاند، اما صنعت سینما روشهای فراوانی برای مدیریت اختلاف قد دارد که به جراحی نیاز ندارند.
جایگزینهای سینماییِ بدون تیغ جراحی
هالیوود سالهاست اختلاف قد را با ابزار صحنه و قاببندی حل میکند.
-
اپلباکس: جعبههای استاندارد گریفینگ برای بالاآوردن قد بازیگر در قاب. در ادبیات فنی حتی لقب «man makers» هم گرفتهاند.
-
پرسپکتیو اجباری: جاگذاری حسابشدهٔ سوژهها نسبت به دوربین. «ارباب حلقهها» نمونهٔ کلاسیک است که اندازهٔ هابیتها را بدون CGI، با ترفندهای اپتیکی و صحنه حل کرد.
-
قاببندی و میزانسن: مسیر حرکت روی رمپ یا سکوهای پنهان، یا عمق میدان کنترلشده برای یکسانسازی ادراکی قد. منابع فنی و پشتصحنهها این تکنیکها را تشریح کردهاند.
نتیجهٔ عملی: قد در قاب سینما «پیشنهاد» است نه «واقعیت فیزیکی». همین باعث میشود ضرورتِ بهجانخریدن ریسک جراحی، از منظر حرفهای، معمولاً پایین باشد.
هزینه و روند
گزارشهای اقتصادی رسانهای بازههای ۷۵ تا ۱۵۰ هزار دلار را برای یک مرحله در آمریکا بازتاب دادهاند. این فقط هزینهٔ جراحی نیست؛ تصویربرداری مکرر، فیزیوتراپی ماهها، دارو، و وقفهٔ کاری هم اضافه میشود.
اخلاق رسانهای در نامبردن از چهرهها
-
اصل اتکا به اقرار عمومی: تنها وقتی میتوان نام فرد را آورد که خودش با جزئیات در رسانهٔ معتبر توضیح داده باشد یا سند پزشکیِ علنی و بیابهام موجود باشد.
-
تفکیک «شایعه» از «گزارش»: وبلاگها و شبکههای اجتماعی، نامهای پرشماری را مطرح میکنند. بدون سند، اینها قابل استناد نیستند.
-
مسئولیت حقوقی: انتساب عمل جراحی به فرد، اگر ناروا باشد، میتواند مصداق افترا یا نشر اطلاعات پزشکی محرمانه شود.
-
تفاوت «هنرمند» با «بازیگر»: خبرهای تأییدشدهای دربارهٔ افراد مشهورِ غیرِبازیگر وجود دارد (مثلاً مدل یا اینفلوئنسر)، اما موضوع این متن بازیگران است. نمونهٔ یک چهرهٔ غیرِبازیگر که تجربه را علنی کرده، ترِزیا فیشر، مدل و چهرهٔ تلویزیونی آلمان است؛ ذکر این مثال فقط برای نشاندادن وجود روایتهای علنی در میان سلبریتیهاست، نه برای گسترش دامنهٔ «بازیگران».
پرسشهای پرتکرار
پس چرا اینهمه ویدئو و پست «قبل و بعد» میبینیم؟
بخش عمدهٔ آنها مربوط به افراد غیرمشهور است یا به کشورهایی که گردشگری درمانیِ افزایش قد را تبلیغ میکنند. بسیاری هم به بیماران واقعی میپردازند، اما بازیگر نیستند. گزارشهای خبری و علمی هم این روند را ثبت کردهاند.
آیا نامهای پرآوازهای وجود دارند که بهطور غیررسمی مطرح شدهاند؟
بله، شایعات بیشمار هستند. اما بدون اقرار شخص یا گزارش معتبرِ همراه با جزئیات درمان، ذکر آنها نادرست است.
آیا عمل «امن» است؟
امنیت نسبی وابسته به مرکز باتجربه، انتخاب درست بیمار، پایش تصویری نزدیک، و فیزیوتراپی پیوسته است. حتی در بهترین دستها، عوارض حذف نمیشوند. هشدار اخیر NHS همین را گوشزد کرده است.
بازیگران چرا بهجای جراحی از حقههای صحنه استفاده میکنند؟
چون ارزان، سریع، برگشتپذیر، و بدون ریسک پزشکی است. اپلباکس و پرسپکتیو اجباری استاندارد صنعتیاند.
اگر بازیگری به جراحی فکر میکند، چه باید بداند؟
-
ورود با آگاهی کامل: طولانیسازی اندام مسیر سادهای نیست. درد، سفتی مفصل، خطر انحراف محور، و ماهها توانبخشی واقعیت این روشاند.
-
کسبوکار سینما: مدیران فیلمبرداری و طراحان صحنه سالهاست اختلاف قد را نامرئی میکنند. مزیت رقابتیِ جراحی نسبت به این حقهها اغلب کمتر از تصور است.
-
هزینهٔ فرصت: در مدت کشش و تثبیت، کار روی صحنه و لوکیشن دشوار است. وقفهٔ کاری میتواند بیشتر از چند ماه باشد.
-
گزینههای غیرجراحی: بهبود قامت، انتخاب کفش و لباس، تمرینات قدرتی برای ایجاد نسبتهای بصری بهتر، و تکنیکهای قاببندی، همه بدون خطر پزشکی اجرا میشوند.
مطالعهٔ موردی فشرده: روایت یک بازیگر
پروندهٔ ریچ روتلا در رسانهٔ People سه محور کلیدی را نشان میدهد:
-
انگیزهٔ شغلی: ادراک او از تبعیض قد در نقشهای اصلی.
-
هزینهٔ انسانی: درد و محدودیتهای کارکردی در روند کشش و تثبیت.
-
شفافیت رسانهای: ارائهٔ داستان بهعنوان مستند شخصی و همزمان بیمارِ فیلم خودش بودن.
این الگو نشان میدهد که حتی در صورت نتیجهٔ مطلوب، مسیر رسیدن به آن، سنگین و طولانی است.
تصویر این روند در فرهنگ عامه
بازنمایی سینمایی و رسانهای موضوع افزایش قد در سالهای اخیر پررنگتر شده است. مثال تازه، روایت فرعیِ فیلم «Materialists» در ۲۰۲۵ است که کاراکتری با جراحی طولانیسازی را وارد متن درام میکند تا فشارهای زیباشناسانهٔ بازارِ دوستی و رابطه را نقد کند. این بازنماییها تأکید میکنند که تصمیمِ جراحی فقط تکنیکی نیست، بار روانی و اجتماعی هم دارد.
جمعبندی بازیگرانی که عمل افزایش قد انجام داده اند
-
فهرست تأییدشدهٔ بازیگران بسیار کوتاه است؛ در حال حاضر مورد مستند و رسانهای، ریچ روتلا است. هر نام دیگری که بدون اقرار رسمی یا گزارش معتبر ذکر شود، شایعه است.
-
جراحی افزایش قد پرهزینه، پرریسک و زمانبر است. هشدارهای رسمی بر خطر عوارض و نقاهت طولانی تأکید دارند.
-
صنعت سینما اختلاف قد را با ابزارهای صحنه و زبان تصویر حل میکند. اپلباکس و پرسپکتیو اجباری سالهاست استانداردند و نیاز به تیغ جراحی را از بین میبرند.
-
رشد تقاضای غیرحرفهای برای این عمل واقعیت دارد، اما عمدتاً خارج از دنیای بازیگرانِ نامدار علنی میشود؛ پژوهشها و گزارشها روی روند اجتماعی و پزشکی این پدیده تمرکز دارند.
اگر مخاطبِ این متن یک بازیگر است و به جراحی فکر میکند، اول از همه مسیرهای کمخطر را کامل اجرا کند: اصلاح قامت، برنامهٔ تمرینیِ سنجیده، انتخاب لباس و کفش، و مذاکرهٔ حرفهای با تیم فیلمبرداری برای استفاده از ابزارهای صحنه. تنها وقتی که پس از بررسی همهٔ گزینهها، باز هم سانتیمتر واقعی ضرورت یافت، با تیم چندرشتهای باتجربه مشورت کند و با دیدی کاملاً واقعبینانه وارد فرایند شود.
